ได้ไปอ่านความเห็นในสื่อออนไลน์ มีความเห็นหนึ่งที่น่าสนใจบอกว่า
ความจริงใจคือ ความซื่อสัตย์ ต่อทั้งตนเอง และผู้อื่น
แน่นอนล่ะกับคนอื่นการแสดงความจริงใจเป็นสิ่งที่ควรทำอยู่แล้ว
แต่กับตัวเราเองล่ะ?
บ่อยครั้งเราทำอะไรผิดพลาดไป หรือมีบางเรื่องที่อยากทำแต่ทำไม่ได้
ส่วนมากแล้วเรามักจะทำลืมๆไป ไม่พูดถึง สุดท้ายก็จมอยู่กับมัน
ติดอยู่จนบางครั้งหนักหน่อยคนอื่นก็สังเกตได้แต่เราก็ยังเก็บไว้อยู่ดี
เมื่อความจริงใจคือการแสดงความซื่อสัตย์ต่อตนเองด้วยการยอมรับความจริง
ดังนั้นเราจึงควรสารภาพในสิ่งที่เราติดค้างอยู่
เมื่อเราสารภาพหรือยอมรับ ก็เหมือนกับเราได้เริ่มต้นก้าวออกมาจากจุดที่จมอยู่
เพื่อจะมุ่งไปในจุดที่ดีกว่า
เราเป็นคนอารมณ์ร้อน…
เราเกลียดชัง…
เราปากไม่ดี…
เราขี้น้อยใจ…
เราขี้เกียจ…
เราใช้เงินฟุ่มเฟือย…
เราชอบทำท่าดีทีเหลว…
เราอยากประสบความสำเร็จมากกว่านี้…
เวลามีคนมาขอความช่วยเหลือเราก็อยากจะช่วยคนที่จริงใจ…
สารภาพกับตัวเองนั่นแหละ แสดงความจริงใจต่อตนเอง
ยอมรับก่อน แล้วเดี๋ยววิธีแก้ไขก็จะตามมาเอง
ขอบคุณไอเดียเรื่องนี้จากคุณแฟน วันนี้น้อยใจกันนิดหน่อยแต่เมื่อยอมรับ ก็แก้กลับมาด้วยดี
